2015

2015  Alan Rickman & Katharine Viner, "Το όνομά μου είναι Rachel Corrie". Εμψύχωση - Σκηνοθεσία Γιάννης Καρούνης. 

Παράσταση στα πλαίσια της παρουσίασης του "Εργαστηρίου της Παρασκευής", με τον ηθοποιό Γιάννη Καρούνη. 

​

Η ομάδα πείρα(γ)μα και «Το εργαστήρι της Παρασκευής» προσέγγισαν με ροκ διάθεση και πειρα(γ)μένη οπτική τα κείμενα της Rachel Corrie σε μια πειραματική παράσταση που παρουσιάστηκε στις 12 και 14 Ιουνίου 2015 στο θέατρο «Παραμυθίας» στο πλαίσιο της παρουσίασης των εργαστηρίων της ομάδας.

​

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ " Το όνομα μου είναι Rachel Corrie". 25 Ιανουαρίου 2003. Η Αμερικανίδα ακτιβίστρια, εβραϊκής καταγωγής Rachel Corrie, σε ηλικία 23 ετών ταξιδεύει στην Ιερουσαλήμ με σκοπό να ενωθεί με τους ακτιβιστές του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης [Ιnternational Solidarity Movement (I.S.M.)] και να περάσει στην κατεχόμενη Παλαιστίνη με στόχο να προασπίσει τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα που συστηματικά καταπατούνται και να αποτρέψει σαν «ζωντανή ασπίδα προστασίας» μαζί με τους άλλους διεθνείς την κατεδάφιση σπιτιών απλών πολιτών. Στις 16 Μαρτίου στην προσπάθεια της να εμποδίσει την κατεδάφιση του σπιτιού του Δόκτορα Σαμίρ και της οικογένειας του, που ολόψυχα την υιοθέτησε, δολοφονείται από τον χειριστή Ισραηλινής μπουλντόζας που εκτέλεσε την εντολή κατεδάφισης, ο οποίος αγνοώντας τις εκκλήσεις των ακτιβιστών και την οπτική επαφή που είχε με την Ρέιτσελ την καταπλάκωσε. Η δολοφονία της είχε σαν συνέπεια το ξέσπασμα διεθνούς κατακραυγής. Η δημοσίευση των e-mail και ημερολογίων της στο διαδίκτυο από την οικογένεια της, προκάλεσαν το ενδιαφέρον του ηθοποιού και σκηνοθέτη Alan Rickman, ο οποίος μαζί με την δημοσιογράφο της εφημερίδας «The Guardian» Katharine Viner επεξεργάστηκαν και δραματοποίησαν τα κείμενα της, διαμορφώνοντας τον θεατρικό μονόλογο «Το όνομα μου είναι Rachel Corrie».

 

ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ «Χρήμα. Εξουσία. Θεός. Φόβος. Πόλεμος. Βία. Καταπίεση. Βαρβαρότητα. Φόνος. Φρίκη. Φτώχεια. Πείνα. Εξαθλίωση. Μια αλυσίδα πολύ καλά πιασμένη στον κάβο της ανθρωπότητας. Μια συνεχής προσπάθεια χειραγώγησης του ελεύθερου από την φύση ανθρώπου. Η διαστροφή της εξουσίας είναι η υποταγή. Το χρέος του υποταγμένου είναι η εξέγερση. Η πίστη στον άνθρωπο και στη συνείδηση του. Το χρέος του υποταγμένου είναι πρωτίστως να γκρεμίσει τον θεό. Γιατί μόνο τότε δεν φοβάται τον θάνατο. Γιατί μόνο τότε θα αγαπήσει το θαύμα. Την ζωή. Σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας έχει χυθεί πολύ αίμα για την αυτονομία, την ελευθερία, την δικαιοσύνη, τον έρωτα. Δεινός με την διττή έννοια ο άνθρωπος. Είτε ζει ως εξαθλιωμένος αγρότης στην Κολομβία, είτε είναι άστεγος στις Μητροπόλεις του καπιταλισμού, είτε θέλει να αναπνέει ελεύθερα στον τόπο του, είτε αντιστέκεται για να ζει ελεύθερα στην Παλαιστίνη, είτε φεύγει κυνηγημένος πρόσφυγας μέσα σε βάρκες δουλεμπόρων, το χρέος του καταπιεσμένου είναι ένα. Η αντίσταση. Η βία γεννά την εξέγερση. Και η βία δεν είναι η συνήθεια των φτωχών του πλανήτη. Οι εξαθλιωμένοι ένα πράγμα ζητούν. Ειρήνη».

Γιάννης Καρούνης.

 

Εμψύχωση-Σκηνοθεσία: Γιάννης Καρούνης. Μουσική Επιμέλεια: Γιάννης Καρούνης και «Οι πειρα(γ)μένοι». Φωτισμοί: Αγγελική Κασόλα. Ενδυματολογία: Ευτυχία Ροδοπούλου. Ερμηνεύουν: Ναταλί Γλέζου, Έλενα Χριστοπούλου, Νίκος Χορταριάς, Κωνσταντίνα Μπάτσαρη, Αγγελική Λυκάκη, Νατάσσα Τριανταφυλλίδη, Μύρτω Θεοδωράκη.